အရင္က
ငါဆိုတဲ႔ျမစ္မွာ
ဘုရားရွင္ေတာင္ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေတာ္မုူလို႔
ငါ၏ကမ္းနေဘး
သုူေတာ္စင္ေတြထြန္းကားခဲ႔ေလရဲ႕.
သုူေတာ္စင္ေတြထြန္းကားခဲ႔ေလရဲ႕.
သန္႔စင္မွဳရဲ႕တည္ၾကည္ျမတ္နိုးမွဳအတြက္
ငါ႔ကိုငါ တန္ဖိုးထားခဲ႔တယ္..ခ်စ္သုူ
မင္းရဲ႕အျပစ္ေတြပယ္ရွားသန္႔စင္ဖို႔
ငါ႔မ်က္ရည္မွာမေဆးေၾကာခင္အထိကေပါ႔။
အခုေတာ႔..
ငါ႔ရင္မွာေသာင္ေတြအထပ္ထပ္ထြန္း
မင္းေပးထားခဲ႔တဲ႔ေၾကကြဲမွဳအမွိဳက္သရိုက္ေတြနဲ႔
ငါ႔ရယ္သံကိုေတာင္ငါမသထီခ်င္ေတာ႔
ဘယ္သုူကငါ႔အေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ခ်င္ပါဦးမလဲ။
မင္းရဲ႕အယုူဆေတြက
ငါ႔ကိုညစ္ေထးေစတာကလြဲရင္ဘာေကာင္းက်ိဳးမွမေပးခဲ႔တာလဲ
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္း..ေကာက္ေၾကာင္းမထင္တစ္ခ်က္ထင္တစ္ခ်က္
စီးက်ေနတာေတြသက္ေသရွိတယ္ေလကြယ္။
ငါ႔ကို..တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ျပယ္..သြားေစခ်င္တဲ႔
မင္းရဲ ႔စိတ္အာရံုေတြကို
ငါ႔ႏွလံုးေသြးနဲ႔ေဆးေၾကာ
အသစ္တခါ..ငါျပန္နိုးထခ်င္ပါရဲ႕။
ေနာင္တမရတတ္တာကိုမွ
လုူမိုက္လို႔ေခၚရင္
ဒီကမၻာမွာ..ငါ႔ေလာက္မိုက္မဲတဲ႔..ျမစ္တစ္စင္း
ေနာက္ထပ္ရွိလာမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘုူး။
